Başlıktaki söz Ksenophanes'e ait.
Bazen birilerini çok iyi tanıdığımızı zannederim. İnanın bana ben henüz kendimi bile tanımıyorken bir başkası hakkındaki böyle fikirlerim ne kadar gerçekçi olabilir ki? Ya da sizin benim hakkımdaki görüşleriniz ?
"Bilge kimdir? Nasıl biri olmak istiyor ? "yıllarca bu soruların cevabını ilişki içinde olduğum insanların beklentilerine göre aradım.
Artık kendime dönüş vakti..
Ksenophanes" Altmış yedi yıl oldu taşıyorum
oradan oraya kaygılarımı Yunan diyarında..." demiş.
Ksenophanes' in kaygılarını bilemem. Ama bilge olmak -ben olmak- zorlu ve sancılı geçiyor , bazen kendimi bulduğumu sandığım anlarda fark ediyorum benlik bulunabilecek bir şey değil. Sürekli oluşum, değişim ve dönüşüm içinde..
Çok sık karar değiştirebilen biri olmak beni eskiden yorardı ve çevremin de etkisiyle bir noktadan sonra beni üzmeye başladı. Aslında hiç bir kararımda stabil kalamamam kendi iç sesimle kuramadığım temassızlıkla ilgiliydi. Ve tabiki de kendime her an verdiğim kararlardan vazgeçebileceğim hakkını tanımamamla ilgili.
Aslında düşündüğüm bu hak bile olmamalı. Kendi içinde akıp gitmeli..
Toplum olarak -benimde yaptığım zamanlar var- bazı insanları kendilerinden daha iyi tanıdığımızı iddia etmemiz -ki bence benlik sürekli "oluşum,değişim,dönüşüm" içindedir yani bu mümkün değil- ne kadar da büyüklenmeci bir söylem..
Herkesin birbirini anlamak yerine kendini anlamaya öncelik verdiği bir dünyaya uyanmak dileğiyle. Kendini tanıdıkça , kendini tanıdığın ölçüde diğerlerini daha iyi anlama şansımız olacak.
Bu sadece bir sav dedi Ksenophanes .
Ksenophanes'e saygılar
Toprağın bol olsun..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder