Kuşlar süzülüyor gökyüzünde , özgürce..

Biz ne kadar özgürüz ? Yaşamımızın yazarı mıyız, yoksa bize verilen bizden istenen senaryoyu mu oynuyoruz?

Bu yazının amacı hayatınızın başrol oyuncusu olun değil, yürüdüğünüz yolun farkında olmak üzere..

Hayatta verdiğim kararların bir çoğunda benim için başkalarının onayı , desteği önemli olmuştur.. Yapmak istediklerimi , vereceğim kararları tek başıma vermek hep korkutmuştur beni..

Belki de yeteri kadar yanlış karar veremedim , ben'e ulaşmamı sağlayacak..

Zaman zaman toplumun özellikle de kendimin hoş karşılamayacağı davranışlarım da oluyor. İçimde bir yerlerde kötülüğü hissediyorum..

Bebekler, saf ve temizdir. Başlangıçta tüm tasaları anne memesi , ihtiyaçlarının giderilmesi , uyku üzerinedir..

Düşünüyorum da acaba içimizdeki kötülük, bize yapılan kötülüğün bizden esirgenen hakkımız olan ilgi ve sevginin ihmali üzerine oluşuyor olabilir mi?

Bebek isteyen herkesin düşünmesini dilediğim bir soru var..

Bu bebeği kendim için mi istiyorum yoksa doğumuyla birlikte onu bir birey olarak destekleyip, kapsayabilerek özgür ve huzurlu bir insan olarak yolunu yürümesine hazırlamak üzerine mi istiyorum..

Kendime dönecek olursak;

Zaman durmuş..

Sadece rüzgar esiyor ,

Henüz yola çıkmaya cesaretim olmamış,

ama gökyüzüne bakıyorum

kuşlar süzülüyorlar özgürce

Belki diyorum,

Süzülür müyüm ben de ruhumdan içeri, ruhumdan öte..